siedzę sam. wpatrzony w ciemność. nie chcę, żeby tak było. nie wiem co się ze
mną dzieje. mam coś zrobić - nie mogę. mogę coś zrobić - nie chcę. wieczne
przygnębienie. dlaczego? po co? po co tak siedzę i patrzę w ciemność? co ja
chcę tam zobaczyć? nie wiem... może nie chę nic widzieć. może stąd to
pragnienie w moich oczach. może chcę wstać i pójść przed siebie w czarną
odchłań drzwi rozwartych przede mną. a może tak je zamknąć? może by tak odciąć
ta wysysającą me siły życiowe pustkę? ale się nie da. nie jestem w stanie się
odciąć. wtedy umrę. bo ona mnie niszczy, ale też mnie żywi. żywi... czym???
przygnębieniem? niepewnością? a może... świadomością? świadomością mojego
bytu. świadomością samego siebie? dlatego bym umarł. nie fizycznie. moje ciało
nie jest uzależnione. nie może być. to mój umysł. zginąłbym. przestał bym
istnieć. nie chcę ginąć! lepiej dać się wciągnąć. dać się ponieść! nieś mnie
falo nadal! w górę i w dół! w górę i w dół! i łup o sufit! i łup o grunt! i
szybciej! i mocniej! i więcej! i głośniej!
i gdzie to się skończy?... po co ten pośpiech? po co to wszystko? po co do
przodu? po co do tyłu? po co gdziekolwiek? może by tak zostać... siąść sobie
spokojnie w kąciku... niech nikt nie widzi. ukryć się, zwinąć, zmiejszyć,
zniknąć i spać... zapaść w długi, zimowy spokojny sen. a potem, jak motyl,
podnieść się i pójść dalej. przed siebie, ale spokojnie. każdy krok
przemyślany, powoli, mocno stąpając po gruncie. tylko znaleźć to miejsce, ten
swój kokon obiecany. gdzie można by zasnąć na zawsze. a po tym 'zawsze' się
obudzić. przetrzeć zaspane oczy i spojrzeć na świat piękniejszy. na własny
świat. wymyślony, piękny. taki jaki sobie wymarzyliśmy. świat mający sens od
tak dawna przez nas upragniony. chociaż jakiś. maleńki. ale zawsze...
siedzę sam. wpatrzony w ciemność. obiecuje sen. tylko, że nie mogę się do niej
zbiżyć. bo... czegoś brakuje. coś jest pomiędzy nami... jakaś bariera. a do
niej klucz. klucz którego nie ma. klucz który powinien być! klucz który jest
niezbędny! który zaginął tym samym niszcząc wszystko! tylko gdzie można ten
klucz znaleźć?!
pytania... same pytania... a z pytań nowe pytania... zawsze